Τον Μιχάλη κι αν τον πλένεις το σαπούνι σου χαλάς

"...Υπάρχουν πολύ πιο δημοκρατικοί τρόποι για να χειραγωγεί κανείς. Οι εργολάβοι πίσω από τα ΜΜΕ κατέληξαν στην κοινοβουλευτική δημοκρατία κληρονομικού τύπου. Μη μου σηκώνετε τα φρύδια σας! Ξέρω τι λέω... Σε τρεις περιπτώσεις, από την ίδρυση του ελληνικού κράτους -που δεν απέχει δα και πολύ, ούτε δυο αιώνες-, πατέρας, γιος και εγγονός διετέλεσαν πρωθυπουργοί της χώρας. Γελάτε; Τώρα θα σας κοπεί το γέλιο! Υπήρξαν τέσσερις ακόμα περιπτώσεις, όπου πατέρας και γιος κατέλαβαν το ίδιο αξίωμα. Είδατε; Δεν γελάτε πια... Την ώρα που μιλάμε, στα έδρανα της Βουλής κάθονται κάνα δυο ακόμα τέκνα πρώην πρωθυπουργών, παρακολουθώντας ανυπόμονα τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων... Και δεν έβαλα στο λογαριασμό τον προηγούμενο πρωθυπουργό μας, που ήταν ανιψιός του Καραμανλή – θα τον έχετε ακουστά... Νεποτισμός, είπατε; Ούτε συνεννοημένοι να ’μασταν: η λέξη ανιψιός έχει την ίδια ρίζα – το λατινικό nepos... Αλλά δεν θέλω τέτοια! Τα παιδιά των πρωθυπουργών έχουν κι αυτά κάθε δικαίωμα να προσφέρουν στον τόπο! Γιατί να τους το στερήσουμε, δημοκράτες άνθρωποι;"

Το απόσπασμα είναι από Τα παιδιά του Κάιν και είναι αφιερωμένο στον ήρωα της ημέρας.