"...Τέρμα τα βαθιά ιδεολογικά χάσματα! Τέλος οι ταξικές
κόντρες! Μακριά από μας... Η εθνική συμφιλίωση επιτεύχθηκε δια νόμου. Η αλλαγή
συντελέστηκε, κακήν κακώς. Προς το καλύτερο, ασφαλώς. Τα κλάψαμε τα θύματα, ας
δώσουμε τώρα άφεση στους θύτες, απ’ όπου κι αν προέρχονται, κι ας πορευθούμε εν
ειρήνη˙ ας κοιτάξουμε, επιτέλους, να ευημερήσουμε. Τελειώσαμε με τους
βασιλιάδες, τις δικτατορίες και το αίμα. Υπάρχουν πολύ πιο δημοκρατικοί τρόποι
για να χειραγωγεί κανείς. Οι εργολάβοι πίσω από τα ΜΜΕ κατέληξαν στην κοινοβουλευτική δημοκρατία
κληρονομικού τύπου. Μη μου σηκώνετε τα φρύδια σας! Ξέρω τι λέω... Θέλετε να
διασκεδάσετε, αγαπητέ Τιερί; Σε τρεις περιπτώσεις, από την ίδρυση του ελληνικού
κράτους –που δεν απέχει δα και πολύ, ούτε δυο αιώνες-, πατέρας, γιος και
εγγονός διετέλεσαν πρωθυπουργοί της χώρας και πάμε για την τρίτη! Γελάτε; Τώρα θα σας κοπεί το γέλιο!
Υπήρξαν τέσσερις ακόμα περιπτώσεις, όπου πατέρας και γιος κατέλαβαν το ίδιο
αξίωμα. Είδατε; Δεν γελάτε πια... Την ώρα που μιλάμε, στα έδρανα της Βουλής
κάθονται κάνα δυο ακόμα τέκνα πρώην πρωθυπουργών, παρακολουθώντας ανυπόμονα τα
αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων... Και δεν έβαλα στο λογαριασμό τον προηγούμενο
πρωθυπουργό μας, που ήταν ανιψιός του Καραμανλή – θα τον έχετε ακουστά...
Νεποτισμός, είπατε; Ούτε συνεννοημένοι να ’μασταν: η λέξη ανιψιός έχει την ίδια
ρίζα – το λατινικό nepos... Αλλά δεν θέλω τέτοια! Τα παιδιά των πρωθυπουργών έχουν κι αυτά κάθε
δικαίωμα να προσφέρουν στον τόπο! Γιατί να τους το στερήσουμε, δημοκράτες
άνθρωποι;..."
Η παραπάνω σκηνή από Τα παιδιά του Κάιν (Μεταίχμιο, 2011) διαδραματίζεται το 2009 και προβλέπει εκ του ασφαλούς την πρωθυπουργία του Γιώργου Παπανδρέου. Ετούτη η ανάρτηση είναι αφιερωμένη στις επερχόμενες εκλογές για την ανάδειξη νέου αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας. Σύμφωνα με δημοσιεύματα τρία μέλη της οικογένειας Μητσοτάκη φλερτάρουν με την υποψηφιότητα. Η αναδιάρθρωση του πολιτικού προσωπικού της χώρας είναι πιο επείγουσα κι από την αναδιάρθρωση του χρέους.
