Φενγκ-σούι

Τι έχει να μας πει το φενγκ-σούι για νεκροταφεία και φέρετρα;

Λαχεία

Γιατί σκίζουμε τα λαχεία που δεν κέρδισαν;

Στο κάτω κάτω, τι φταίνε αυτά;

Αγριόχορτα

Στη μονάδα που υπηρέτησα οι λιγοστοί φαντάροι λάτρευαν, παραδόξως, τον Διοικητή. Όχι μονάχα γιατί δεν ήταν ιδιαιτέρως αυστηρός, αλλά και γιατί είχε μια δική του μέθοδο αποψίλωσης: κάθε τόσο καταβρέχαμε τα αγριόχορτα με αεροπορικό καύσιμο και τους βάζαμε φωτιά!

Κάποια στιγμή τόλμησα να σχολιάσω τη σπατάλη. Εννοείται πως οι συνάδελφοι με πήραν στο ψιλό, ενώ ο Διοικητής μου πρότεινε ψύχραιμα, αν ήθελα, εγώ να χρησιμοποιώ την τσάπα! 

Η αλήθεια είναι πως δεν ήθελα. 

Ο παραλογισμός, ωστόσο, δεν έπαψε να με απασχολεί. Μέχρι που, λίγες μέρες αργότερα, ένας συνάδελφος που δούλευε στο πρώτο γραφείο μού αποκάλυψε πως οι αξιωματικοί της μονάδας έγραφαν παραπανίσιες ώρες πτήσης καθημερινά, ώστε να συμπληρώνουν νωρίτερα, και με λιγότερο κόπο, το όριο που απαιτούνταν για να πάρουν το πτητικό τους επίδομα.

Αποκάλυψη, τώρα! Προφανώς, ήταν αδύνατο να εξηγηθεί το περίσσευμα στο αεροπορικό καύσιμο, εξ ου και η πρωτότυπη, ξεκούραστη μέθοδος αποψίλωσης.

Λίγο καιρό αργότερα με κάλεσαν στο Τάγμα. Ο λοχαγός του Α2 μου πρότεινε να κάνουμε μαζί μια βόλτα. Χωρίς περιστροφές με ρώτησε αν ήμουν αναρχικός.
Το επίθετό του ήταν Νάνος. 

Δεν θα το ανέφερα αν δεν αποτύπωνε τόσο γλαφυρά το ηθικό, αισθητικό και διανοητικό μέγεθος όλων όσοι μοχθούν καθημερινά ώστε να μην πάψουμε στιγμή να νομίζουμε πως παίζουμε, εκόντες άκοντες, σ' ένα θέατρο του παραλόγου...


ΥΓ: Αυτή την ιστοριούλα, μαζί με κάμποσες ακόμα απ' τον Στρατό, είχα σκοπό να τη συμπεριλάβω στα Σουβενίρ από την Κόλαση. Τη δημοσιεύω όμως εδώ σήμερα, λόγω της τραγικής επικαιρότητας, και την αφιερώνω σε όλους τους νάνους της κρατικής μηχανής που μας κλέβουν τη ζωή...